Την Πέμπτη 22 Μαΐου, στις 7 το απόγευμα, εγκαινιάζεται στην Γκαλερί Αργώ της οδού Νεοφύτου Δούκα 5, στο Κολωνάκι, έκθεση με υδατογραφίες της Κερασίας Τουλιάτου, η οποία θα διαρκέσει ως τις 21 Ιουνίου 2025.
Η ζωγράφος γεννήθηκε στην Αθήνα. Στην εικαστική της παιδεία περιλαμβάνεται και η μύησή της από τη Βασιλεία Παπαγεωργοπούλου στη φορητή εικόνα και στο φρέσκο της Βυζαντινής Τέχνης την οποίαν και δίδαξε σε εικαστικά εργαστήρια (2000-2013). Φιλοτέχνησε εικόνες για ναούς και ιδιώτες. Πραγματοποίησε ως τώρα δώδεκα ατομικές εκθέσεις και πήρε μέρος σε ομαδικές στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Για το έργο της έγραψαν ο κριτικός τέχνης Δημήτρης Χαρίτος (1996), η ιστορικός τέχνης Ντόρα Ηλιοπούλου-Ρογκάν (2000), οι κριτικοί και ιστορικοί τέχνης ‘Ηρα Παπαποστόλου και ‘Εφη Παπαευθυμίου (2014), ο συγγραφέας Λευτέρης Καλοσπύρος (2015) κ.ά.
Η Κερασία Τουλιάτου αναδεικνύεται μέσα από τα έργα που παρουσιάζει στην έκθεσή της σε υψηλής ποιότητας λειτουργό της ακουαρέλας. Με άνεση και με σίγουρη γραφή, μέσα από τις υδαρείς εντυπώσεις που συνήθως υποβάλλει η γνήσια, η ελεύθερη υδατογραφία, πετυχαίνει υποβλητικά αποτελέσματα, που έχουν την αμεσότητα του γνήσιου και την πειστικότητα του αυθεντικού. Έτσι, όπως συνδέει ζωγραφικά τα γήινα με τους ουρανούς και τις συννεφιές, με σιγουριά και αδρή προσέγγιση, ενώ δεν χάνεται η εικόνα, πετυχαίνει ένα σύγχρονο, μοντέρνο αποτέλεσμα, που υποβάλλει περισσότερα απ’ όσα εικονίζονται. Ένας πράγματι εντυπωσιακός συνδυασμός. Συχνά, μέσα στην ελλειπτική πινελιά της, που αναδεικνύει ωστόσο τόσες λεπτομέρειες, εντάσσει γυναικείες μορφές γεμάτες χάρη και ποίηση. Το τοπίο έρχεται κατά κάποιο τρόπο να προσωποποιηθεί με την ανθρώπινη παρουσία. Τεχνική, ευαισθησία και αποτέλεσμα σ’ ένα σύνολο που γοητεύει.
Αλέξια Κ Σερέζη
Η Δρ. Ιστορικός της Τέχνης -Τεχνοκριτικός και Officier des Arts et Lettres, Ντόρα Ηλιοπούλου-Ρογκάν έγραψε για την παρούσα της έκθεση υπό τον τίτλο: «Αναπολώντας μέσ’ από το χρώμα - φως…»
Η χαρισματική δημιουργός στις τωρινές υδατογραφίες της που παρουσιάζει στη γκαλερί «ΑΡΓΩ» υλοποιεί και μας αναμεταδίδει στο ακέραιο μέσ’ από το «χρώμα-φως» και αντίστροφα: τη «μαγεία» στοιχείων της φύσης και συνάμα θεμελιακά γνωρίσματα του ψυχισμού της ανθρώπινης μορφής.
Ατμοσφαιρική η γραφή της προικισμένης δημιουργού σε εμβαπτίζει τόσο ψυχικά όσο και οπτικά στον πυρήνα της έμπνευσής της για να σου υποβάλλει συνειρμικά το μήνυμά της.
Είτε πρόκειται για «ατμοσφαιρικά» τοπία με συννεφιασμένους ουρανούς ενορχηστρωμένους μέσ’ από το φως, είτε για πρόσωπα, η Τουλιάτου κατορθώνει μέσ’ από το πολύ έντονο καλλιτεχνικό της αισθητήριο να υποβάλλει κάτι το ουσιαστικό από τον ψυχισμό της απεικονιζόμενης μορφής. Αυτή, ακριβώς, η χαρισματική προσέγγιση ενισχύει ιδιαίτερα, όχι μόνο την οπτική εντύπωση, αλλά και την ψυχολογικά εννοημένη αποκρυπτογράφηση της απεικονιζόμενης μορφής. Με επίκεντρο την τελευταία, η Τουλιάτου εμπλουτίζει τον ψυχισμό και τη φαντασία μας μέσ’ από μεταφυσικές «διαδρομές». Διαδρομές αντίκρυ στις οποίες ο θεατής αισθάνεται ότι συμμετέχει ενεργά στο πόνημα της καλλιτέχνιδας και δεν είναι ένας απλός θεατής.
Τροχιοδρομώντας για τον θεατή μιαν αέναη οπτική και ψυχολογική διαδρομή -χρυσή τομή- ανάμεσα σε ένα χαρισματικά δοσμένο μέσ’ από το χρώμα-φως περιβάλλον, η Τουλιάτου ενεργοποιεί όχι μόνον οπτικά αλλά και ψυχολογικά τη φαντασία του θεατή ώστε να πλάθει τις δικές του «διαδρομές». Διαδρομές που εμπλουτίζουν τον ψυχισμό και το έρμα του. Πρόκειται για διαδρομές που στήνουν έναν ανθεκτικό στο χρόνο διάλογο. Και αυτό, είτε πρόκειται για στοιχεία της φύσης -οι εξαίρετοι σε φως και ενέργεια ουρανοί- είτε για ανθρώπινα πρόσωπα που ακτινοβολούν μιαν ιδιωματική ενέργεια! Στην εποχή μας όπου η αυθεντικά εννοημένη δημιουργία έρχεται αντιμέτωπη με επίκτητες και ξένες στην ουσία της τέχνης διαφοροποιήσεις και συμπεριφορές, τα έργα της Τουλιάτου αναπτερώνουν το ηθικό μας χάρη στην πολυεδρικά εννοημένη αυθεντικότητά τους και το αισιόδοξο μήνυμα: ότι η αυθεντική ροπή και έκφραση στην τέχνη δεν είναι δυνατό να υπερσκελιστεί από οιανδήποτε ξένη και ασυμβίβαστη με την τέχνη αντιμετώπιση.