Μπαίνουμε στους δαιδάλους του πίνακα της Βασιλειάδη και περιφερόμαστε ανάμεσα στα θραύσματα ενός ανήσυχου υποσυνείδητου. Μας συνεπαίρνει ο συμπαγής χαρακτήρας του, η συνέπεια του, οι συνειρμοί, οι γοητευτικές παγίδες του, οι εμφάσεις και τα σύμβολα που αντιστέκονται στην ανάλυση και που μας επιβάλλουν να τον προσεγγίσουμε αργά και διαισθητικά. Είναι ένα απρόσμενο και απόκρυφο θέατρο αυτός ο «άλλος» κόσμος, όπου ψαχουλευτά μα όλο και πιο σίγουρα κυριαρχεί και η ζωγράφος τον οραματίζεται και μας τον αποκαλύπτει συμφιλιωμένη με το άγνωστο. Για να εκτιμήσει κανείς αισθητικά και συναισθηματικά τις εικόνες αυτές, πρέπει να αφήσει τον εαυτό του να παρασυρθεί από το μαγνητισμό τους – απελευθερωτικό από κάθε πλευρά – και να ακολουθήσει την καλλιτέχνιδα στις παράτολμες ονειροπολήσεις της, μετέχοντας σε αυτό που μόνο τα μάτια των ποιητών μπορούνα να δουν.

Ευριδίκη Trichon – Μιλσανή

Ιστορικός Τέχνης